Бугарката Ирена Везенкова го преобрази прифатилиштето за бездомни кучиња во Благоевград
12 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Кога Ирена Везенкова ја презема управата на општинското прифатилиште за бездомни животни во Благоевград, Бугарија, таму ја дочекува хаос. Без документација, без ред и без основна грижа за животните, местото повеќе наликувало на депонија отколку на засолниште. Но само за една и пол година, Везенкова успева да го претвори во пример за ефикасно и хумано функционирање.
Со неколкумина волонтери, таа го исчистила и го започнала процесот од почеток. Прво што се променило било воведувањето на систематска евиденција — секое животно добива регистрација, чип, податоци за кастрација, вакцинација и евентуално посвојување. За разлика од порано, денес секое куче има своја историја и документи.
Од почетокот на реформата, низ прифатилиштето поминале 702 кучиња, од кои повеќе од 500 се кастрирани. Благодарение на ова, на улиците на Благоевград денес речиси и да нема новородени кучиња. Популацијата е под контрола преку постојана работа.
Над 200 кучиња се посвоени, најчесто од жители на Софија. Причината: животните се социјализирани, здрави и подготвени за нов дом. При секое посвојување, кучето ја напушта установата со микрочип, пасош и соодветна регистрација. Тимот потоа останува во контакт со новите сопственици за да се увери дека животното се адаптира добро.
Прифатилиштето функционира со тим од само петмина — намален од осум, но далеку поефикасен. Секој знае што треба да прави, а помошта од волонтерите е незаменлива: тие ги шетаат кучињата, помагаат во социјализација, чистење и транспорт. Токму тие помогнале и со расчистувањето на локацијата на самиот почеток.
Остварените резултати се импресивни: над 700 евидентирани животни, над 500 кастрации, околу 200 посвојувања и заштедени приближно 20.000 лева. Но зад сето ова стои огромен личен ангажман. Везенкова често работи надвор од работното време. „Платата не ми е доволна, па работам уште нешто, за да ги издржувам децата и животните што ги чувам дома. Се надевам дека тоа ќе се смени, но засега – не можеме да застанеме“, изјавува таа.
Поддршката од Општината е ограничена. Иако има разбирање, практичната помош недостига. „Чекаме службено возило веќе една година. Дадено е ветување, но нема резултат“, вели Везенкова. Функциите како фаќање на кучиња и проверки најчесто паѓаат на товар на тимот. Инспекторатот, според неа, треба да се вклучи многу поактивно, особено за домашните миленици и пријава од граѓаните.
Најголемата пречка, сепак, доаѓа од соседните општини кои не ја преземаат својата одговорност. Додека во Благоевград се направени над 200 кастрации, во Симитли само 10. Во Банско, Петрич, Сандански и Разлог системски речиси и да не се работи, а кучиња се пуштаат нелегално во Благоевград. „Нов прифатилиште нема да реши ништо ако повторно сите животни ќе бидат префрлени тука. Само ќе се зголемат трошоците, а причината ќе остане“, предупредува Везенкова.
Освен што е управител, таа ја носи и целата административна тежина – водење документација, обработка на сигнали, комуникација со институции и граѓани. Сигналите доаѓаат по телефон или преку општинската линија, се евидентираат и се постапува по нив. Се вршат и кастрации на мачки, но со претходна најава.
Прифатилиштето станува пример за други општини. Посетители од Разлог, Сандански и Видин доаѓаат да научат од искуството. „Им ги покажувам дневниците, објаснувам како се води отчетност. Се трудам да помогнам со сè што можам. Ако можеме да бидеме од корист – тогаш вреди“, заклучува Везенкова.
Со плата значително пониска од раководителите на други општински институции, Ирена Везенкова покажа дека со посветеност и љубов кон животните, може да се направат вистински промени. Таа не само што воведе ред, туку постигна резултати што многумина не успеаја – со срце, визија и работа без одмор.
Последни вести
Бугарката Ирена Везенкова го преобрази прифатилиштето за бездомни кучиња во Благоевград
12 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Кога Ирена Везенкова ја презема управата на општинското прифатилиште за бездомни животни во Благоевград, Бугарија, таму ја дочекува хаос. Без документација, без ред и без основна грижа за животните, местото повеќе наликувало на депонија отколку на засолниште. Но само за една и пол година, Везенкова успева да го претвори во пример за ефикасно и хумано функционирање.
Со неколкумина волонтери, таа го исчистила и го започнала процесот од почеток. Прво што се променило било воведувањето на систематска евиденција — секое животно добива регистрација, чип, податоци за кастрација, вакцинација и евентуално посвојување. За разлика од порано, денес секое куче има своја историја и документи.
Од почетокот на реформата, низ прифатилиштето поминале 702 кучиња, од кои повеќе од 500 се кастрирани. Благодарение на ова, на улиците на Благоевград денес речиси и да нема новородени кучиња. Популацијата е под контрола преку постојана работа.
Над 200 кучиња се посвоени, најчесто од жители на Софија. Причината: животните се социјализирани, здрави и подготвени за нов дом. При секое посвојување, кучето ја напушта установата со микрочип, пасош и соодветна регистрација. Тимот потоа останува во контакт со новите сопственици за да се увери дека животното се адаптира добро.
Прифатилиштето функционира со тим од само петмина — намален од осум, но далеку поефикасен. Секој знае што треба да прави, а помошта од волонтерите е незаменлива: тие ги шетаат кучињата, помагаат во социјализација, чистење и транспорт. Токму тие помогнале и со расчистувањето на локацијата на самиот почеток.
Остварените резултати се импресивни: над 700 евидентирани животни, над 500 кастрации, околу 200 посвојувања и заштедени приближно 20.000 лева. Но зад сето ова стои огромен личен ангажман. Везенкова често работи надвор од работното време. „Платата не ми е доволна, па работам уште нешто, за да ги издржувам децата и животните што ги чувам дома. Се надевам дека тоа ќе се смени, но засега – не можеме да застанеме“, изјавува таа.
Поддршката од Општината е ограничена. Иако има разбирање, практичната помош недостига. „Чекаме службено возило веќе една година. Дадено е ветување, но нема резултат“, вели Везенкова. Функциите како фаќање на кучиња и проверки најчесто паѓаат на товар на тимот. Инспекторатот, според неа, треба да се вклучи многу поактивно, особено за домашните миленици и пријава од граѓаните.
Најголемата пречка, сепак, доаѓа од соседните општини кои не ја преземаат својата одговорност. Додека во Благоевград се направени над 200 кастрации, во Симитли само 10. Во Банско, Петрич, Сандански и Разлог системски речиси и да не се работи, а кучиња се пуштаат нелегално во Благоевград. „Нов прифатилиште нема да реши ништо ако повторно сите животни ќе бидат префрлени тука. Само ќе се зголемат трошоците, а причината ќе остане“, предупредува Везенкова.
Освен што е управител, таа ја носи и целата административна тежина – водење документација, обработка на сигнали, комуникација со институции и граѓани. Сигналите доаѓаат по телефон или преку општинската линија, се евидентираат и се постапува по нив. Се вршат и кастрации на мачки, но со претходна најава.
Прифатилиштето станува пример за други општини. Посетители од Разлог, Сандански и Видин доаѓаат да научат од искуството. „Им ги покажувам дневниците, објаснувам како се води отчетност. Се трудам да помогнам со сè што можам. Ако можеме да бидеме од корист – тогаш вреди“, заклучува Везенкова.
Со плата значително пониска од раководителите на други општински институции, Ирена Везенкова покажа дека со посветеност и љубов кон животните, може да се направат вистински промени. Таа не само што воведе ред, туку постигна резултати што многумина не успеаја – со срце, визија и работа без одмор.
Последни вести
Бугарката Ирена Везенкова го преобрази прифатилиштето за бездомни кучиња во Благоевград
12 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Кога Ирена Везенкова ја презема управата на општинското прифатилиште за бездомни животни во Благоевград, Бугарија, таму ја дочекува хаос. Без документација, без ред и без основна грижа за животните, местото повеќе наликувало на депонија отколку на засолниште. Но само за една и пол година, Везенкова успева да го претвори во пример за ефикасно и хумано функционирање.
Со неколкумина волонтери, таа го исчистила и го започнала процесот од почеток. Прво што се променило било воведувањето на систематска евиденција — секое животно добива регистрација, чип, податоци за кастрација, вакцинација и евентуално посвојување. За разлика од порано, денес секое куче има своја историја и документи.
Од почетокот на реформата, низ прифатилиштето поминале 702 кучиња, од кои повеќе од 500 се кастрирани. Благодарение на ова, на улиците на Благоевград денес речиси и да нема новородени кучиња. Популацијата е под контрола преку постојана работа.
Над 200 кучиња се посвоени, најчесто од жители на Софија. Причината: животните се социјализирани, здрави и подготвени за нов дом. При секое посвојување, кучето ја напушта установата со микрочип, пасош и соодветна регистрација. Тимот потоа останува во контакт со новите сопственици за да се увери дека животното се адаптира добро.
Прифатилиштето функционира со тим од само петмина — намален од осум, но далеку поефикасен. Секој знае што треба да прави, а помошта од волонтерите е незаменлива: тие ги шетаат кучињата, помагаат во социјализација, чистење и транспорт. Токму тие помогнале и со расчистувањето на локацијата на самиот почеток.
Остварените резултати се импресивни: над 700 евидентирани животни, над 500 кастрации, околу 200 посвојувања и заштедени приближно 20.000 лева. Но зад сето ова стои огромен личен ангажман. Везенкова често работи надвор од работното време. „Платата не ми е доволна, па работам уште нешто, за да ги издржувам децата и животните што ги чувам дома. Се надевам дека тоа ќе се смени, но засега – не можеме да застанеме“, изјавува таа.
Поддршката од Општината е ограничена. Иако има разбирање, практичната помош недостига. „Чекаме службено возило веќе една година. Дадено е ветување, но нема резултат“, вели Везенкова. Функциите како фаќање на кучиња и проверки најчесто паѓаат на товар на тимот. Инспекторатот, според неа, треба да се вклучи многу поактивно, особено за домашните миленици и пријава од граѓаните.
Најголемата пречка, сепак, доаѓа од соседните општини кои не ја преземаат својата одговорност. Додека во Благоевград се направени над 200 кастрации, во Симитли само 10. Во Банско, Петрич, Сандански и Разлог системски речиси и да не се работи, а кучиња се пуштаат нелегално во Благоевград. „Нов прифатилиште нема да реши ништо ако повторно сите животни ќе бидат префрлени тука. Само ќе се зголемат трошоците, а причината ќе остане“, предупредува Везенкова.
Освен што е управител, таа ја носи и целата административна тежина – водење документација, обработка на сигнали, комуникација со институции и граѓани. Сигналите доаѓаат по телефон или преку општинската линија, се евидентираат и се постапува по нив. Се вршат и кастрации на мачки, но со претходна најава.
Прифатилиштето станува пример за други општини. Посетители од Разлог, Сандански и Видин доаѓаат да научат од искуството. „Им ги покажувам дневниците, објаснувам како се води отчетност. Се трудам да помогнам со сè што можам. Ако можеме да бидеме од корист – тогаш вреди“, заклучува Везенкова.
Со плата значително пониска од раководителите на други општински институции, Ирена Везенкова покажа дека со посветеност и љубов кон животните, може да се направат вистински промени. Таа не само што воведе ред, туку постигна резултати што многумина не успеаја – со срце, визија и работа без одмор.