„Се бореа за нашите деца како за свои“ – преживеани од пеколот во Кочани зборуваат за Бугарија
11 јуни 2025
• од Гоце Кически
По трагичниот пожар во дискотеката „Пулс“ во Кочани, жителите сè уште бараат правда и промени, додека преживеаните продолжуваат со болното закрепнување.
„Не знаевме дали некогаш ќе прогледаме“, раскажува Марија Коцева, едно од најтешко повредените девојчиња, која се лекуваше во софиската болница „Пирогов“.
„Цел ден седев со врзани очи, не можев да гледам, а тоа беше мојот најголем страв – дека нема да видам никогаш повеќе.“
Марија поминала 47 дена во болница, 12 од нив интубирана во реанимација. По бројни операции и тешка рехабилитација, денес е дома, но лузните на лицето и рацете ѝ се постојано потсетување на преживеаниот ужас.
„Имаше длабоки изгореници на лицето и проблеми со движењето на капаците, но по реконструктивни операции, сега има целосно движење и ја зачува функцијата на очите“, објаснува д-р Мартин Мартинов.
Мајката на Марија низ солзи раскажува за најстрашниот период во животот: „Стоевме пред реанимација, чекајќи лекарите да излезат и да ни дадат надеж. Кога влегов да ја видам за првпат, чувствата беа мешани – страв, радост, благодарност.“
Во „Пирогов“ се лекува и Марио, кој преживеал со 30% изгореници. Неговиот татко, Љупчо Димитриев, го опишува тој период како најтежок во животот: „Тоа беше агонија, хаос, непознато. Не му го посакувам на никој родител. Најголемата радост беше кога ни рекоа дека веќе дише сам – тоа за нас беше победа. Лекарите се бореа за нашите деца како за свои.“
Пред дискотеката „Пулс“ во Кочани, мајката Весна минува со страв. Нејзиниот син Павел исто така се лекуваше во Софија, а и нејзината ќерка заврши во „Пирогов“ со изгореници на рацете. „Постои само еден најголем страв – дали пак ќе ги видиш своите деца. Да не знаеш дали ќе преживеат.“
Пострадалите се соочуваат со долг процес на рехабилитација за повторно да ја вратат моториката. Јован, лекуван во Пловдив, сега работи со физиотерапевти во Кочани: „Првите денови беа најтешки, не знаев како ќе изгледам, дали ќе се вратам во нормален живот. Но имав среќа – преживеав и сега повторно работам со рацете.“
Во Кочани, 50 повредени пациенти примаат рехабилитација. Лекари од други градови помагаат, меѓу нив и д-р Никола Костадинов. „Процесот е долг, до две години. Најголем предизвик е да ги вратиме луѓето во нормален живот. Благодарни сме за помошта од македонските и бугарските колеги и за поддршката на целиот народ.“
Шефицата на Клиниката за изгореници во „Пирогов“, проф. Маја Аргирова, додава:
„Првата недела беше најтешка – не можевме да прогнозираме ништо. Враќањето во нормала е бавно, за некои ќе бидат потребни и корективни операции. Но, најважно е да сме заедно и да се поддржуваме.“
„Најважниот лекција што ја научивме – важно е да сме живи и заедно“, велат преживеаните од трагедијата што им ги промени животите.
„Се бореа за нашите деца како за свои“ – преживеани од пеколот во Кочани зборуваат за Бугарија
11 јуни 2025
• од Гоце Кически
По трагичниот пожар во дискотеката „Пулс“ во Кочани, жителите сè уште бараат правда и промени, додека преживеаните продолжуваат со болното закрепнување.
„Не знаевме дали некогаш ќе прогледаме“, раскажува Марија Коцева, едно од најтешко повредените девојчиња, која се лекуваше во софиската болница „Пирогов“.
„Цел ден седев со врзани очи, не можев да гледам, а тоа беше мојот најголем страв – дека нема да видам никогаш повеќе.“
Марија поминала 47 дена во болница, 12 од нив интубирана во реанимација. По бројни операции и тешка рехабилитација, денес е дома, но лузните на лицето и рацете ѝ се постојано потсетување на преживеаниот ужас.
„Имаше длабоки изгореници на лицето и проблеми со движењето на капаците, но по реконструктивни операции, сега има целосно движење и ја зачува функцијата на очите“, објаснува д-р Мартин Мартинов.
Мајката на Марија низ солзи раскажува за најстрашниот период во животот: „Стоевме пред реанимација, чекајќи лекарите да излезат и да ни дадат надеж. Кога влегов да ја видам за првпат, чувствата беа мешани – страв, радост, благодарност.“
Во „Пирогов“ се лекува и Марио, кој преживеал со 30% изгореници. Неговиот татко, Љупчо Димитриев, го опишува тој период како најтежок во животот: „Тоа беше агонија, хаос, непознато. Не му го посакувам на никој родител. Најголемата радост беше кога ни рекоа дека веќе дише сам – тоа за нас беше победа. Лекарите се бореа за нашите деца како за свои.“
Пред дискотеката „Пулс“ во Кочани, мајката Весна минува со страв. Нејзиниот син Павел исто така се лекуваше во Софија, а и нејзината ќерка заврши во „Пирогов“ со изгореници на рацете. „Постои само еден најголем страв – дали пак ќе ги видиш своите деца. Да не знаеш дали ќе преживеат.“
Пострадалите се соочуваат со долг процес на рехабилитација за повторно да ја вратат моториката. Јован, лекуван во Пловдив, сега работи со физиотерапевти во Кочани: „Првите денови беа најтешки, не знаев како ќе изгледам, дали ќе се вратам во нормален живот. Но имав среќа – преживеав и сега повторно работам со рацете.“
Во Кочани, 50 повредени пациенти примаат рехабилитација. Лекари од други градови помагаат, меѓу нив и д-р Никола Костадинов. „Процесот е долг, до две години. Најголем предизвик е да ги вратиме луѓето во нормален живот. Благодарни сме за помошта од македонските и бугарските колеги и за поддршката на целиот народ.“
Шефицата на Клиниката за изгореници во „Пирогов“, проф. Маја Аргирова, додава:
„Првата недела беше најтешка – не можевме да прогнозираме ништо. Враќањето во нормала е бавно, за некои ќе бидат потребни и корективни операции. Но, најважно е да сме заедно и да се поддржуваме.“
„Најважниот лекција што ја научивме – важно е да сме живи и заедно“, велат преживеаните од трагедијата што им ги промени животите.
„Се бореа за нашите деца како за свои“ – преживеани од пеколот во Кочани зборуваат за Бугарија
11 јуни 2025
• од Гоце Кически
По трагичниот пожар во дискотеката „Пулс“ во Кочани, жителите сè уште бараат правда и промени, додека преживеаните продолжуваат со болното закрепнување.
„Не знаевме дали некогаш ќе прогледаме“, раскажува Марија Коцева, едно од најтешко повредените девојчиња, која се лекуваше во софиската болница „Пирогов“.
„Цел ден седев со врзани очи, не можев да гледам, а тоа беше мојот најголем страв – дека нема да видам никогаш повеќе.“
Марија поминала 47 дена во болница, 12 од нив интубирана во реанимација. По бројни операции и тешка рехабилитација, денес е дома, но лузните на лицето и рацете ѝ се постојано потсетување на преживеаниот ужас.
„Имаше длабоки изгореници на лицето и проблеми со движењето на капаците, но по реконструктивни операции, сега има целосно движење и ја зачува функцијата на очите“, објаснува д-р Мартин Мартинов.
Мајката на Марија низ солзи раскажува за најстрашниот период во животот: „Стоевме пред реанимација, чекајќи лекарите да излезат и да ни дадат надеж. Кога влегов да ја видам за првпат, чувствата беа мешани – страв, радост, благодарност.“
Во „Пирогов“ се лекува и Марио, кој преживеал со 30% изгореници. Неговиот татко, Љупчо Димитриев, го опишува тој период како најтежок во животот: „Тоа беше агонија, хаос, непознато. Не му го посакувам на никој родител. Најголемата радост беше кога ни рекоа дека веќе дише сам – тоа за нас беше победа. Лекарите се бореа за нашите деца како за свои.“
Пред дискотеката „Пулс“ во Кочани, мајката Весна минува со страв. Нејзиниот син Павел исто така се лекуваше во Софија, а и нејзината ќерка заврши во „Пирогов“ со изгореници на рацете. „Постои само еден најголем страв – дали пак ќе ги видиш своите деца. Да не знаеш дали ќе преживеат.“
Пострадалите се соочуваат со долг процес на рехабилитација за повторно да ја вратат моториката. Јован, лекуван во Пловдив, сега работи со физиотерапевти во Кочани: „Првите денови беа најтешки, не знаев како ќе изгледам, дали ќе се вратам во нормален живот. Но имав среќа – преживеав и сега повторно работам со рацете.“
Во Кочани, 50 повредени пациенти примаат рехабилитација. Лекари од други градови помагаат, меѓу нив и д-р Никола Костадинов. „Процесот е долг, до две години. Најголем предизвик е да ги вратиме луѓето во нормален живот. Благодарни сме за помошта од македонските и бугарските колеги и за поддршката на целиот народ.“
Шефицата на Клиниката за изгореници во „Пирогов“, проф. Маја Аргирова, додава:
„Првата недела беше најтешка – не можевме да прогнозираме ништо. Враќањето во нормала е бавно, за некои ќе бидат потребни и корективни операции. Но, најважно е да сме заедно и да се поддржуваме.“
„Најважниот лекција што ја научивме – важно е да сме живи и заедно“, велат преживеаните од трагедијата што им ги промени животите.