Приказни од Булеварот: Како не ни чинат ни Грци, ни Бугари, ни Албанци – само Србија?

Во време кога јавниот дискурс е замаглен од празни фрази и млаки ветувања, се појавуваат гласови од маргината кои удираат директно — без калкулации и без глумење патриотизам. Една таква реакција доаѓа токму од фејсбук страницата „Приказни од Булеварот“, каде што авторот со остар, но препознатлив тон, го поставува прашањето кое многумина се плашат да го изговорат:

Дали свесно ја враќаме Македонија назад — некаде меѓу Вардарска Бановина и српскиот четнички концепт?

„Ма тако је, бре...“, започнува објавата со саркастична почит, потоа продолжува со критика за, како што ја нарекува, „српската вазалска политика“ на владејачките и опозициските структури. Во текстот остро се напаѓа, не само моменталната власт, туку и оние кои се претставуваат како алтернатива, а всушност водат по истата траекторија — само во друго пакување.

Инфлуенсерот од Приказни од Булеварот прашува:
Што точно ѝ фали на Албанија како сосед?
Дали е проблем тоа што не можеме да прифатиме дека не сме остров, туку дел од регион во кој сите имаат свои болки, амбиции и идентитет? Зошто свесно ги дигаме ѕидовите со сите околу нас — од Атина до Тирана — само за да ја припремиме почвата за нечија туѓа геополитичка агенда?

„Не на нашето ВМРО, туку на четниците на Јован Бабунски“, пишува авторот, алудирајќи на обидот за историска рехабилитација на српскиот влијателен наратив во Македонија, под маската на „пријателство“, „европски вредности“ и „регионална стабилност“.

На крајот, предупредувањето е гласно и јасно:

Секој глас за оваа антимакедонска структура е глас на референдумот – оној вистинскиот – дали Македонија повторно треба да стане дел од Србија.

Се споменува и Мицко Крстиќ — како симболичен лик, синоним за политичка послушност и регионално подаништво, претставен не како поединец, туку како насока.

Заклучокот?

На здравје нека ви е, Македонци... До целосна демонтажа.

Ова не е класична политичка анализа. Ова е предупредување од еден инфлуенсер кој, иако говори од булеварот, одекнува длабоко — таму каде што навистина боли.