Денес се празнува: Светата великомаченичка Ирина
Света Ирина живеела во апостолските времиња на Балканот, во градот Магедон. Родена како незнабожка, ѝ било дадено името Пенелопа од нејзините родители, кои исто така биле незнабошци. Нејзиниот татко Ликиниј бил владетел на градот. И покрај тоа што потекнувала од паганско семејство, младата Пенелопа уште од рана возраст била привлечена кон светлината на Христовата вера.
Нејзиниот учител Апелијан прв ја поучил на христијанството, а пресудна улога во нејзиното обраќање имал светиот Тимотеј, ученикот на апостолот Павле. Тој ја крстил неа заедно со уште неколку дворјанки и ѝ ги донел Посланијата на апостол Павле за да ги прочита. Со крштението, Пенелопа станала Ирина – мироносна слугинка на Христос.
Кога одбила да се мажи, Ирина го разгневила татка си, кој сакал да ја мачи. Но, со својата вера и чудесна сила, таа го обрати во христијанство. Нејзините страдања не запирале тука – четворица цареви се обидувале да ја уништат. Но секојпат, Бог преку ангели ја чувал и ѝ давал сила да истрае.
Царот Седекија ја фрлил во ров полн со змии и скорпии, но небесен ангел ги умртвил отровниците. Потоа се обиделе да ја исечат со пила, но пилата не можела да ѝ наштети – одбивала од нејзиното тело како од камен. Ја врзале за воденично тркало и пуштиле вода, но реката запрела, а Ирина останала жива.
Царот Савах ја понижил ставајќи ѝ потковици и ја впрегнал со песок на грбот како добиче, но земјата се отворила и ги проголтала нејзините мачители. По ова чудо, Ирина продолжила да проповеда и обраќа многумина во верата Христова.
Во градот Калипол, царот Нумеријан ја фрлал во три усвитени метални вола, но нејзиното тело останало недопрено. Во Константин ја ставиле на усвитени решетки – повторно безуспешно. Низ сите овие страдања, Ирина не само што останувала неповредена, туку илјадници незнабошци се обрнувале кон Христос сведочејќи ги чудата.
Нејзината последна маченичка етапа била во градот Месемвриј. Таму царот Савориј конечно ја убил, но Бог ја воскреснал. По ова чудо, и самиот цар и целиот народ поверувале. Така, преку нејзините страдања и вера, околу сто илјади души се обратија во христијанство.
На крајот од својот живот, Света Ирина самата легнала во својот гроб и му наредила на Апелијан да го затвори. Кога по четири дена го отвориле – нејзе ја немало. Бог ја прославил нејзината душа и тело, воздигнувајќи ја во вечна слава.
Света Ирина останува вечен пример на храброст, вера и пожртвуваност. Нејзиниот живот е сведоштво дека ништо не може да го победи Божјиот мир кога тој е вселен во срцето на еден верник.